افزایش تقابل نظامی آمریکا و چین؛ راهی برای محصور کردن پکن در مرزهایش

به گزارش خبرنگار سیاسی مرور نیوز، دونالد ترامپ در کمپین های انتخاباتی خود، یکی از مهمترین موضوعات در حوزه سیاست خارجی را مقابله با کالاهای صادراتی چینی و تغییر در چینش ساختار نظامی-امنیتی شرق آسیا اعلام کرد. ترامپ با اشاره به ورود کالاهای چینی ارزان به عنوان مانعی برای رشد تولیدات داخلی ایالات متحده، بیان کرد که در صورت پیروزی در انتخابات برای کالاهای چینی تعرفه 45 درصدی وضع خواهد کرد.

به نظر می رسد هدف او از این اقدام ضربه زدن به رشد اقتصادی پکن باشد. زیرا آمریکا بزرگترین بازار کالاهای چینی به شمار می رود و این کشور سالانه 20 درصد از کل کالاهای تولید خود را به ایالات متحده صادر می کند. براین اساس در صورتی که سیاست انقباضی ترامپ عملیاتی شود رشد تولید در چین به شکل محسوسی تنزل خواهد یافت.

همچنین ترامپ تلاش دارد هزینه نظامی گری را برای چین در شرق آسیا بالا ببرد تا از این طریق ضمن فشار بر اقتصاد این کشور، رهبران پکن را بر حوزه پیرامونی خود متمرکز کند.

برنامه دیگر رئیس جمهور جدید برای شرق آسیا کاهش تعهدات نظامی آمریکا نسبت به متحدینش در این منطقه است. ترامپ پیش از ورود به کاخ سفید خطاب به کره جنوبی و ژاپن اعلام کرد با توسعه تسلیحات هسته ای خود سهم بیشتری در زمینه افزایش بازدارندگی در این منطقه برعهده بگیرند.

این اظهارات از سوی برخی تحلیل گران به معنای کاهش نقش نظامی آمریکا در شرق آسیا و ایجاد فرصتی برای قدرت نمایی چین و نفوذ در کشورهای منطقه تفسیر شد. اما تاکید ترامپ بر بازگرداندن ایالات متحده به دوران اوج خود و اشاره او بر تقویت توان نظامی در سخنرانی مراسم تحلیف نشان داد واشنگتن در نظر دارد با تامین امنیت برای همپیمانانش در شرق آسیا، جلوگیری از قدرت یابی چین را به شکل دیگری پیش بگیرد.

در همین راستا انتشار این خبر که نخستین سفر وزیر دفاع جدید آمریکا به سئول و توکیو خواهد بود، این فرضیه را تایید کرد. ترامپ نمی خواهد دوستانش را در برابر پکن تنها بگذارد و منطقه استراتژیک شرق آسیا را به توجه به نزدیکی به خاک آمریکا به یک رقیب بزرگ واگذار کند.

ترامپ با تغییر تاکتیک از اقدامات تدافعی به پیشگیرانه، به دنبال مانور قدرت گسترده تری در این حوزه است. کاستن از هزینه هایی که برای تامین امنیت کره جنوبی و ژاپن صرف می شود این فرصت را برای وزارت دفاع آمریکا ایجاد می کند تا بر برنامه هایی تمرکز کند که پیش از اقدامات چین بتواند مانع وقوع آن ها شود.

تا قبل از این آمریکا تنها زمانی در شرق آسیا وارد عمل می شد که پکن علی رغم هشدارهای کشورهای منطقه سیاست های توسعه طلبانه خود را در دریای جنوبی چین اجرایی می کرد. در چند سال گذشته چین مدعی مالکیت بخش عمده‌ای از این دریا شده است که سالانه کالاهایی معادل پنج میلیارد دلار از آن عبور می‌کند. این در حالی است که کشورهای فیلیپین،‌ ویتنام،‌ مالزی،‌ تایوان و برونئی نیز ادعاهای مشابهی در رابطه با این مناطق دارند. همچنین این کشور در اقدامی تنش آفرین کشتی های جنگی خود را به نزدیکی جزایری در دریای شرقی چین روانه  کرد که بر سر مالکیت آن با ژاپن اختلاف نظر شدید دارد.

در این شرایط نیروهای نظامی آمریکا تنها پس از وقوع حوادث با پرواز جنگنده های بمب افکن بر فراز کشتی ها و اظهاراتی دیپلماتیک نسبت به نظامی سازی جزایر مصنوعی دریای جنوبی چین واکنش نشان داد. اما به نظر می رسد ترامپ درصدد پایان دادن به این وضعیت است. از این رو باید انتظار تقابل نظامی آمریکا و چین در شرق آسیا را داشته باشیم.

این جهت گیری می تواند قدرت اقتصادی پکن را نیز تحت تاثیر قرار دهد. به ویژه آنکه مقامات این کشور مجبور خواهند بود علاوه بر توجه بر تحرکات نظامی آمریکا در دریای شرقی و جنوی چین، مراقب روابط احتمالی تایوان با واشنگتن نیز باشند. زیرا ترامپ پیش از شروع به کار در جایگاه رئیس جمهور ایالات متحده، پس از چهل سال مستقیما با رهبر تایوان تلفنی گفتگو کرد. این موضوع پیام روشنی برای چین و دکتر جدید این کشور در منطقه بود.