کیفیت یا زیبایی؟/فرانسوی یا چینی؟

به گزارش مرور نیوز، رقابت میان خودروهای میان‌رده به دلیل پرطرفدار بودن این گونه محصولات نسبت به سایر طیف‌ها در صنعت خودروسازی مساله‌ای است که سابقه طولانی دارد که در کشور ما نیز به دلیل این که بیشتر مصرف‌کنندگان جزو اقشار با درآمد متوسط هستند، بیش از سایر کشورها مشهود است. اگر رونق گرفتن تنوع محصولات در چند سال اخیر را با معیار آمار بسنجیم درخواهیم یافت، پرتیراژترین و پرفروش‌ترین خودروها، از همین رده قیمتی و عموما خودروهای سدان خانوادگی هستند. خودروهایی که به دلیل فضای داخل و فضای بار مناسب، گزینه‌های قابل اعتمادی برای مصارف شهری و خانوادگی به شمار می‌روند.

در ادامه به مقایسه دو سدان محبوب این روزهای کشور می‌پردازیم که از لحاظ کلاس و دامنه قیمتی رقبای سرسختی برای یکدیگر به شمار می‌روند.

رقبا از کجا آمده‌اند

داچیا لوگان ال90 یا همان تندر90، محصول شرکتی است زیرمجموعه رنوی فرانسه که مرکز آن در رومانی قرار دارد و به ساخت خودروهای اقتصادی با عمر و دوام بالای قطعات در اروپا معروف است و نسل اول آن نیز سال 1383/ 2004 راهی بازار مصرف شد. اولین بار نام این خودرو زمانی بر سر زبان‌ها افتاد که ایران‌خودرو تصمیم داشت پیکان را از خط تولید خود کنار بگذارد و به دنبال خودرویی به‌روزتر می‌گشت تا آن را جایگزین کند. پس از کش و قوس‌ فراوان بالاخره تندر از راه رسید، اما چیزی که تعجب مردم را در پی داشت، قیمت بسیار بالاتر از پیکانی بود که این خودرو قرار بود جا پای آن بگذارد. خودرویی که با وعده هشت میلیون تومان سر زبان‌ها جا خوش کرده بود، سرانجام توانست با قیمت نزدیک به 13میلیون تومان در نسخه نیمه فول آن به خدمت مالکانش درآید. به مرور و پس از استقبال مردم نسخه‌ فول آن نیز تولید شد و در نهایت نسخه اتوماتیک آن افتخار حضور در جاده‌های ایران را پیدا کرد.

این روزها رقیب چینی تندر90، خودرویی به نام E5 از مجموعه محصولات شرکت چری است. این خودرو نیز همانند تندر در بدو ورود به کشور به ام‌وی‌ام‌550 تغییر نام داد. این خودرو نیز اولین بار سال 1385/ 2006 به بازار معرفی شد و طبق گفته شرکت تولیدکننده، علاوه بر چین در روسیه، ایران و مصر نیز تولید می‌شود. ام‌وی‌ام550 ابتدا به صورت گیربکس دستی عرضه می‌شد، اما با استقبالی که از آن شد، نمونه اتوماتیکش در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفت. نمونه فیس‌لیفت این خودرو نیز از سال گذشته وارد جاده‌های کشور شده است.

حرف آخر؛ قدرت بدنی

هر چقدر تندر به دلایلی که پیشتر بیان شد از داشتن ظاهر به روز و مدرن محروم است، اما از قلب تپنده‌ای بهره می‌برد که مثال‌زدنی است. پیشرانه‌ای که در این خودرو مورد استفاده قرار گرفته از نوع K4M است و با داشتن حجم 1598سی‌سی می‌تواند 105 اسب بخار تولید کند. نمونه اتوماتیک آن نیز به یک گیربکس چهار دنده مجهز است که قابلیت تعویض دنده‌ها را به صورت خیلی نرم بر عهده دارد. از ابتدای ورود این خودرو به بازار ایران، کم‌استهلاک بودن اجزای تشکیل دهنده موتور، گیربکس و سایر قسمت‌ها به برگ برنده‌ای تبدیل شد تا بتواند موفقیت تندر را نسبت به سایر رقبا و محصولات تولید داخل تثبیت کند. مصرف ترکیبی نسبتا پایین در تندر90 نیز که طبق اعلام شرکت سازنده 3/8 لیتر در هر 100 کیلومتر گزارش شده، مورد دیگری بود که مصرف‌کنندگان را به سمت خود جذب کرد.

در مقابل ام‌وی‌ام550 گرچه از نظر فنی با فناوری به‌روزتری به میدان مبارزه پا گذاشته، اما به دلیل پایین بودن کیفیت ساخت در بعضی قسمت‌ها نتوانسته ایستادگی و مقاومت خود را با گذشت زمان حفظ کند و به خاطر سیاست خودروسازان چینی هزینه‌های نگهداری نسبتا بیشتری به مالکان خود تحمیل می‌کند. این خودرو نیز همانند تندر به یک موتور چهار سیلندر 16سوپاپ مجهز است که با حجم موتور 1971سی‌سی می‌تواند 139اسب‌بخار تولید کند. با مقایسه قدرت تولیدی هر دو موتور، در نگاه اول برتری ام‌وی‌ام مشهود به نظر می‌رسد، اما اگر وزن خودرو را در نظر بگیریم، متوجه خواهیم شد که بخشی از قدرت تولید شده آن صرف برتری وزن آن خواهد شد. تندر90 با داشتن وزنی حدود 1155 کیلوگرم نسبت به ام‌وی‌ام550 - که 1366 کیلوگرم وزن دارد با جثه سبک‌تر، چابک‌تر و سریع‌تر به نظر خواهد رسید. این واقعیت در عمل براحتی قابل لمس خواهد بود. در ام‌وی‌ام550 وظیفه انتقال قدرت به چرخ‌ها به یک گیربکس پنج سرعته دستی CVT سپرده شده که با دارابودن هوشمندی بسیار زیاد بخوبی وظیفه خود را انجام داده و رضایت راننده را جلب کرده است.

آنچه در نگاه اول دیده می‌شود

از آنجا که شرکت داچیا به تولید خودروهای ارزان‌قیمت و اقتصادی مشهور است، بخوبی توانسته هزینه‌های تولید خود را کاهش دهد؛ یکی از راه‌هایی که در پایین آمدن هزینه‌های تولید خودرو نقش موثر دارد، هزینه طراحی آن است. تندر به دلیل آن‌که می‌خواستند خودروی ارزان‌قیمتی باشد، اقبال زیبا بودن را از دست داده و نمی‌توان از این خودرو به عنوان یک خودروی نسل جدید که از ظرافت‌های طراحی نوین بهره‌ می‌برد،انتظارات زیادی داشت؛ بدنه یکدست و شکست‌هایی با زاویه تند، چهره‌ای را برای تندر ایجاد کرده که آن را از سایر محصولات رنو همچون مگان متمایز کرده است. سادگی و پرهیز از هزینه‌های اضافی در طراحی داخل این خودرو نیز مشهود است. کابین تندر شاید بیشتر از نمونه‌های تولید شده در دهه 90 میلادی ساده به نظر می‌رسد. جانمایی نامناسب کلیدهای بالابر شیشه‌های جلو در میان داشبورد و در جایی که معمولا باید کلیدهای تهویه هوا و تنظیمات صوتی قرار گرفته باشد، از نمونه‌هایی است که می‌توان از آن نام برد. صندلی‌های طراحی‌شده برای این خودرو نیز چندان راحت نیست و نمی‌تواند در مسافت‌های طولانی راحتی مناسبی به سرنشینان ارائه کند. این تمام نکات منفی خودرو در مقام طراحی به شمار نمی‌رود. تندر دارای فضای داخلی بسیار وسیعی است که بخش عمده‌ای از آن را مدیون سقف بلندش است. فضای نگهداری بار در عقب تندر بسیار وسیع و برای خانواده‌ها بسیار راضی‌کننده است.

رقیب تندر در این گزارش، به هیچ‌وجه درگیر سیاست‌های ریاضتی سازنده خود نیست و تاجایی که امکان داشته از طراحی‌ جدید و قالب‌های متداول بهره می‌برد. علت آن هم برکسی پوشیده نیست. شرکت چری در کنار سایر شرکت‌های خودروساز چینی با استفاده از تمام ظرفیت‌های خود سعی دارد در بازار مصرف بین‌المللی جایی برای خود دست و پا کند. هرچند تلاش آنها برای توسعه و پیشرفت محصولاتشان ستودنی است، اما نمی‌توان از نقایص موجود در تولیداتشان چشم‌پوشی کرد. علت آن نیز نداشتن تجربه و دانش کافی در آغاز راه خودروسازی است. در طراحی ام‌وی‌ام550 نیز می‌توانیم بخوبی به ضعف در این زمینه پی ببریم. اجزای تشکیل‌دهنده بدنه خودرو هرکدام به شکل صحیح و شایسته طراحی شده‌اند اما وقتی پای چیدن جزئیات در کنار یکدیگر به میان می‌آید، متوجه هماهنگ نبودن آنها با یکدیگر و نداشتن زبان طراحی مشخص در آن خواهیم شد. در طراحی داخل کابین این خودرو تا حد بسیار زیادی تلاش شده تا از هم‌گسیختگی و حرکت‌های انفرادی در جزئیات کاسته شود و محصولی چشمنواز، پیش چشم سرنشین قرار بگیرد. استفاده از رنگ کرم و مشکی برای ساخت داشبورد و رودری‌ها، استفاده از دکمه‌ تنظیم هوا به صورت یکسان در میانه کنسول و قرار دادن یک صفحه نمایش 5/7اینچی در بالای آن تا حد بسیار زیادی به جذابیت کابین ام‌وی‌ام550 کمک کرده است. صندلی‌ها نیز که از روکش چرم ساخته شده‌اند حس راحتی و آرامش خوبی را به سرنشینان منتقل می‌کنند و همچون تندر، فضای کافی مناسبی در داخل اتاق در انتظار راکبان آن است. فضای بار این خودرو نیز دست کمی از رقیب خود ندارد و مالکش را ناامید نمی‌کند.

بالاخره کدام‌‌یک ؟

تندر 90 به خاطر فرم طراحی نتوانسته در برابر رقیب خود ایستادگی چندانی کند اما به دلیل بهره‌بردن از قطعات موتوری و فنی باکیفیت و کم‌استهلاک بخوبی توانسته است مالکان خود را راضی کند. به همه این موارد، گستردگی مراکز تخصصی تعمیر و نگهداری و ارزان‌قیمت‌تر بودن لوازم یدکی را بیفزایید تا راحت‌تر بتوانید به آن اعتماد کنید. در مقابل ام‌وی‌ام 550 با قیمت مناسب‌تر با توجه به تجهیزات و اقلام سفارشی در اختیار دوستدارانش قرار می‌گیرد، اما جو روانی بازار از یک سو و پایین بودن کیفیت ساخت بخشی از قطعات سبب شده تا مشتریان سنتی بازار، کمی دست به عصاتر به سمت آن بروند.

مشخصات فنی تندر 90 اتوماتیک و ام‌وی ام 550