بهزاد عبدی که ساخت موسیقی مستندهای «رودخانه لیان» و «در محاصره» را برعهده داشته، عدم توجه بسیاری از مستندسازان به ساخت موسیقی و استفاده از افکت‌های ساده صدا برای مستندهایشان را کمبود بودجه باعث دانست.
به گزارش مرور نیوز، بهزاد عبدی درمورد بی‌میلی مستندسازها برای استفاده از موسیقی حرفه‌ای در کارهاشان گفت: «در چند مستندی که آهنگسازی آن برعهده من بود، موسیقی اهمیت بسیاری داشت و به همین دلیل گروه سازنده حاضر به هزینه برای این کار شدند. در مستند «در پناه بلوط» من از موسیقی ارکسترال بهره بردم چرا که موسیقی در نقش نریشین عمل می‌کرد و مستند گفتاری جز موسیقی نداشت.»
عبدی با اشاره به اهمیت موسیقی در بسیاری از مستندها از جمله آثار پرتره تاکید کرد: «در مستندهای پرتره و داستانی موسیقی اهمیت دارد، چرا که در کنار روایت داستان به فضاسازی‌ها کمک می‌کند. من در پرتره «بهروز غریب‌پور» از موسیقی‌های خودم که برای اُپراهای ایشان ساخته بودم، استفاده کردم اما در بسیاری از آثار مستند بودجه تولید به قدری اندک است که امکان سفارش موسیقی برای مستندسازان فراهم نیست. ما هم نمی‌توانیم نوازندگان را بدون پرداخت هزینه وادار به نواختن ساز کنیم.»
این آهنگساز خاطرنشان کرد: «برای ساخت موسیقی یک فیلم مستند حداقل ده میلیون تومان نیاز است، در حالی که برخی مستندسازان با این میزان هزینه یک فیلم تولید می‌کنند!»
عبدی ادامه داد: «در آثار مستند، موسیقی با توجه به کاراکتر فیلم تعریف می‌شود و علاوه بر عاملی ارتباط‌دهنده میان صحنه‌ها، وظیفه روایت داستان را برعهده دارد؛ اما متاسفانه در ایران من هیچ مستندی که موسیقی فوق‌العاده ای داشته باشد به خاطر ندارم، اما نمونه‌های خارجی خوبی مانند سیاره زمین (plant earth) یا مستند خانه (home) وجود دارند که در آن‌ها به هیچ وجه نمی‌توان موسیقی را از کل اثر مجزا کرد.»
وی در پایان، پیرامون افزوده شدن جایزه بهترین موسیقی مستند به بخش جوایز جشنواره سینما حقیقت گفت: «افزوده شدن این جایزه صد درصد در بهبود کیفیت موسیقی آثار مستند موثر است. به طور کلی تشویق عامل خوبی برای توجه بیشتر به یک بخش است و در حوزه موسیقی هم این جایزه می‌تواند موجب توجه بیشتر فیلم‌سازان به آهنگسازی فیلم‌های‌شان شود.»
