وزیر آموزش‌ و‌ پرورش با بیان اینکه نسل ما در معرض مخاطرات بسیار جدی قرار دارد گفت: پدیده های جدید آرامش جامعه را در معرض خطر قرار می دهد.

به گزارش مرور نیوز، محسن حاجی میرزایی در پانزدهمین نشست " گفت و گوی هفته" که با حضور آیت الله اعرافی، مدیر حوزه های علمیه سراسر کشور برگزار شد گفت: تعلیم و تربیت بزرگترین فرصت جامعه برای ساختن آینده، شکل دادن به شخصیت انسان ها و هویت آنها و آماده کردنشان برای حضور کارساز در زندگی جمعی است.

وی افزود: بدون تردید تحقق اهداف این جهانی و آن جهانی در گروی بهره برداری از این فرصت موثر است.

وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه بهترین این فرصت ها در اختیار آموزش و پرورش است گفت: کودکان در سن تاثیر پذیری و جامعه پذیری در اختیار ما هستند و نسل نو در این دوره با استقبال و آرامش خانواده ها به دست تعلیم و تربیت سپرده می شوند و یک فرصت طولانی ۱۲ ساله در اختیار قرار می گیرد که بچه ها از نظر روحی تغذیه شوند و مهارت های لازم را برای ورود به جامعه در آینده کسب کنند.

حاجی میرزایی افزود: ما از این ظرفیت اساسی و مهم تا کنون چقدر و به چه کیفیتی استفاده کرده ایم؟این ماموریت بزرگ، منحصر در آموزش و پرورش نیست و نهادهای متعددی درگیر امر تربیت نسل نو هستند. سوال مهم این است که تا چه حد مجموعه این تحرکات هم افزا بوده است و مجموعه تلاش ها در کنار همدیگر به شکل گیری یک تربیت منسجم کمک کرده است؟

وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه یکی از مهمترین این نهادها، نهاد تعلیم و تربیت دینی و حوزه های علمیه است که بیشترین قرابت بین کار ما و رسالت ها  و ماموریت های حوزه ها وجود دارد گفت: سوال مهم این است که فعالیت و ترکیب این دونهاد در کنار همدیگر تا چه حد هم افزا بوده و توانسته برای آینده جامعه افراد شایسته ای را تربیت کند؟.

وی ادامه داد: نسل ما در معرض مخاطرات بسیار جدی است و به سرعت پدیده های جدید آرامش جامعه را در معرض خطر قرار می دهد و تعادل های روحی اش را دچار نوسان و کاستی می کند. عرصه تعلیم و تربیت است که باید کمک کند دانش آموزان بتوانند روی پای خود بایستند و در برابر مخاطرات مواجهه فعال و هوشمندانه داشته باشند.

حاجی میرزایی با اشاره به همکاری های مشترک آموزش و پرورش و حوزه عملیه گفت: علیرغم تلاش های صورت گرفته، احساس می کنم از همه ظرفیت های موجود استفاده نکردیم و باید ببینیم چگونه می توان نگاه ویژه تری به این ماموریت داشته باشیم. شاید به جای تعبیر "همکاری" نیازمند یک "نگرش واحد" هستیم و آمادگی داریم درباره این مسائل بیشتر فکر و گفت وگو کرده و به بهترین وجه از این فرصت طلایی استفاده کنیم.