بازسازی بافت راهی برای درمان بیماری های آسیب نخاعی، پارکیسنون، آلزایمر، آرتریت

به گزارش مرور نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی، رشته های DNA مانند سیگنال های ترافیکی عمل می کنند که به سلول پیام می دهند فعالیتش را شروع یا متوقف یا بافت را بازسازی کند.

پیشرفتی پیشگامانه در دانشگاه Northwestern می تواند به طور بالقوه به بیمارانی که به منظور بازسازی بافت شان، نیازمند سلول درمانی برای بیماری هایی مانند آسیب نخاعی، سکته، پارکینسون، آلزایمر، آرتریت و سایر بیماری ها هستند کمک کند.

سلول ها در بدن انسان دائما در معرض سیگنال هایی هستند که در قالب پروتئین و سایر مولکول ها و از طریق ماتریکس و محیط پیرامون به آن ها می رسد.

برای مثال این سیگنال ها ممکن است موجب روشن شدن ژن هایی شود که سلول ها را ترغیب به تکثیر، تمایز، رشد و یا بازسازی سایر بافت ها کند. یکی از رازهای بزرگ در این زمینه ماشین سلولی است که به موجود این توانایی را می دهد که به این سیگنال ها پاسخ دهد و تصمیم درستی را در قبال آن اتخاذ کند.

ساختن مواد مصنوعی که این ظرفیت دینامیک برای بازسازی را به سلول ها بدهد تاکنون میسر نبوده است.

در مطالعه ای جدید محققان توانسته اند ماده سنتتیکی را تولید کند که قادر است منجر به شروع یک پیام رسانی دینامیک در محیط سلولی شود. این ماده می تواند به نحو موثرتری سلول های بنیادی را برای ارائه پاسخ های بازسازی کننده هدایت کند و شرایط برای کنترل بهتر سرنوشت سلولی در محیط آزمایشگاهی برای محققین فراهم می کند.

در این تکنولوژی جدید، ماده مورد نظر به صورت شیمیایی به رشته های مختلفی از (دی ان ای) DNA مختلفی مزین شده است که هر کدام از آن ها سیگنال مختلفی را به سلول می دهند.

برای القای سیگنال به سلول، مولکول های محلول حاوی رشته های DNA مکمل به پپتیدها جفت می شوند و به ماده سنتتیک مذکور اضافه می شوند تا ایجاد مارپیچ های دوگانه DNA‌کنند که نقش سیگنال را بازی می کند. با اضافه کردن قطرات اندکی از کونژوگه DNA-پپتید، نور سبزی ساطع می شود که منجر به تولید هر چه بیشتر سلول های بنیادی می شود.

این رویکرد، ماده ای با یک هوش دینامیک را ایجاد می کند که رفتار مورد نظر و مورد انتظار ما از سلول را القا می کند.

از دیگری ویژگی های این سیگنال این است که مدت زمان زیادی روشن نیست و می توان بعد از القای پیام مورد نظر آن را با اضافه کردن DNA تک رشته ای به محیط که تمایل بیشتری برای جفت شدن با DNA دارد، حذف کرد. این محققین براین باورند که این ماده هوشمند می تواند نیازهای موجود در زمینه مهندسی بافت، سلول درمانی و طب بازساختی برای تولید سلول های مورد نظر را تا حد زیادی حل کند.