به گزارش مرور نیوز، محمودرضا شاکرمی در جمع خبرنگاران اظهار کرد: پس از پیگیریها و رایزنیهای فراوان؛ سرانجام پس از ۵ سال، با مساعدت و همکاری بی دریغ مهندس بازوند؛ استاندار لرستان و دکتر خسرو عزیزی؛ رئیس دانشگاه لرستان، از سوی هیات امنای دانشگاه لرستان با انتقال حدود ۲۰ هکتار از اراضی این دانشگاه به پارک علم و فناوری استان لرستان موافقت به عمل آمد و در این هفته سند ۶ دانگ این اراضی به نام پارک علم و فناوری استان صادر شد.
وی افزود: پارک علم و فناوری استان لرستان در نظر دارد جهت تامین فضای مورد نیاز موسسات فناور در چارچوب ضوابط نسبت به واگذاری ۶۰درصد اراضی این پارک به واحدهای فناور پذیرش شده(از جمله شرکتهای خدمات مهندسی، واحدهای تحقیق و واحدهای خدماتی و پشتیابی) اقدام کند.
رئیس پارک علم و فناوری لرستان تصریح کرد: شیوهنامه و دستوالعملهای لازم جهت واگذاری این اراضی تدوین شده است و واگذاری این اراضی به صورت اجاره بلند مدت تا حداکثر زمان ۹۹ سال است.
شاکرمی اضافه کرد: با توجه به محدودیت متراژ زمین قابل واگذاری؛ اولویت با شرکتهای واجد شرایطی است که زودتر از سایر شرکتها نسبت به ارائه درخواست خود اقدام کند.
وی بیان کرد: این اراضی در حکم مناطق آزاد تجاری محسوب میشوند و مطابق با ماده ۴۷ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران؛ کلیه مزایای قانونی مناطق آزاد تجاری در خصوص روابط کار، معافیتهای مالیاتی و عوارض، سرمایهگذاری خارجی و مبادلات مالی بینالمللی و ... بر واحدهای فناور مستقر جاری است.
رئیس پارک علم و فناوری لرستان خاطرنشان کرد: برخی از مزایای قانونی که شرکتهای مستقر در پارکهای علم و فناوری براساس این ماده برخوردار میشوند شامل؛ معافیتهای مالیاتی به مدت ۱۵ سال برای واحدهای پژوهشی، فناوری و مهندسی مستقر در پارک، معافیت از هرگونه عوارض معمول کشور، آزاد بودن نقل و انتقال ارز از خارج کشور به پارک و بالعکس از طریق شبکه بانکی، معافیت از هرگونه عوارض ورود و صدور کالا و خدمات در چارچوب ماموریتهای محول شده و قانون مقررات صادرات و واردات و امور مربوط به اشتغال نیروی انسانی و روابط کار در واحدهای فناور مشمول مقررات اشتغال در مناطق آزاد است.
شاکرمی دیگر مزایای استقرار در این اراضی را دسترسی به زیر ساختهای مناسب با استاندارد بالا در مجموعه پارک، صرفهجویی اقتصادی و کاستن از هزینههای شرکت از قبیل زمین، ساختمان، دسترسی به اینترنت پر سرعت، غذاخوری، کتابخانه، سالن کنفرانس و اتاق جلسه با کیفیت بالا و...، حضور در یک فضای تحقیقاتی- فناوری و امکان بهرهمندی از مزایای همجواری واحدهای فناور و امکان استفاده از آزمایشگاهها و کارگاههای تخصصی خاص که یک شرکت به تنهایی قادر به سرمایهگذاری در آن نبوده برشمرد.