تغییرات پهنه‌های اقلیمی ایران تحت پدیده گرمایش جهانی بررسی شد

به گزارش مرور نیوز، غلامرضا صبوری، دانشجوی کارشناسی ارشد هواشناسی کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در چکیده پایان‌نامه خود با عنوان "مطالعه تغییرات پهنه‌های اقلیمی ایران در دوره 2099- 2010 تحت پدیده گرمایش جهانی با استفاده از ریزمقیاس نمایی مدل‌های گردش عمومی جو" به استفاده از مدل‌های گردش عمومی جو به منظور مطالعه اقلیم آینده پرداخته است.

 به دلیل تفکیک فضایی کم و ساده‌سازی‌های لازم در مدل‌های گردش عمومی جو در مقایسه با مدل‌های منطقه‌ای و کوتاه مدت، خروجی این مدل‌ها نمی‌تواند تقریب درستی از شرایط آب و هوایی منطقه مورد مطالعه را ارائه دهد. لذا با استفاده از ریزمقیاس کننده LARS- WG5.5  برونداد مدل‌های گردش عمومی جو تا مقیاس ایستگاهی، ریزمقیاس شدند تا با لحاظ اثرات محلی، خطای مدل‌های گردش عمومی جو به حداقل ممکن برسد.

 کارایی 18 مدل گردش عمومی جو که در گزارش چهارم هیات بین دولتی تغییر اقلیم ارائه شده است؛ با استفاده از روش وزنی برای دوره پایه (2010-1961) مقایسه شد و در نهایت، سه مدل MPEH5، HADCM3 و NCCCSM برای برازش دما و بارش ایران انتخاب شدند.

 برون‌داد مدل‌های منتخب و تحت 3 سناریوی A2،A1B  و B1 بر روی 34 ایستگاه منتخب، نشان می‌دهد که میانگین دمای ایران نسبت به دوره پایه، در دوره 2030-2011، (4/1 , 9/0) درجه سلسیوس افزایش، در دوره 2065-2046، (9/2 , 9/1) درجه سلسیوس افزایش، در دوره 2099-2080، (0/5 , 4/2) درجه سلسیوس افزایش می یابد که مقدار افزایش دما در سناریوی  A2، بیشتر از A1B و A1B بیشتر از B1 است.

برون‌داد مدل NCCCSM در هر سه دوره و تحت هر سه سناریو، افزایش مقدار بارندگی را نشان می‌دهد و مدل HADCM3 نیز به استثنای سناریوی A1B در دوره 2065- 2046 و سناریوی A2 در دوره 2099- 2080 در بقیه موارد افزایش مقدار بارندگی را نشان می‌دهد در حالی‌که مدل MPEH5 در همه موارد به جز سناریوهای A2 و B1 در دوره 2065- 2046، کاهش مقدار بارندگی را نشان می دهد.

 پهنه بندی اقلیمی به روش دومارتن نشان می دهد که در حال حاضر بیش از 90 درصد مساحت ایران دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است و میانگین برونداد مدل‌ها و سناریوها برای دوره 2099- 2080 نشان می‌دهد که وسعت اقلیم خشک به 7/68 درصد، از مساحت ایران خواهد رسید و از وسعت سایر اقلیم‌ها کاسته می‌شود.

این پایان‌نامه به راهنمایی محمد موسوی بایگی و استاد مشاوری، سیدمجید هاشمی‌نیا و ایمان بابائیان سال 93 در دانشگاه فردوسی دفاع شد.