حضور زنان در دیدار بسکتبال ایران و عراق شاید یک پایان برای شروعی دوباره بود. بی شک حضور زنان در ورزشگاه ها نمی تواند خدشه ای بر جایگاه کرامت زن در جامعه وارد کند، اگر با رویکردی مستدل و منطقی شکل گیرد.

محمد مقامی-خبرگزاری موج؛ خبر از فدراسیون بسکتبال رسید. حضور زنان در دیدار بسکتبال ایران و عراق آزاد است. 

خبر کوتاه بود اما پر شور و نشاط تا جایی که چند لحظه ای همهمه بین خبرنگاران سکوت تحریریه را شکسته بود. حدود ده سالی از آخرین حضور بانوان به عنوان تماشاگر در سالن های ورزشی می گذشت و بار دیگر زنان ورزش دوست می توانستند به سالن آزادی بیایند و بازی تیم ملی خود را از نزدیک ببینند. 

هر چه به آغاز مسابقه نزدیک می شدیم شور و هیجان حضور زنان در سالن بیشتر می شد و نتیجه این تصمیم، بر صحت آن بیش از پیش صحه می گذاشت.

بخشی از سالن در اختیار بانوان قرار گرفت و بخشی دیگر در اختیار مردان، آغاز تشویق های پر شوری که سال ها قبل با  نام بهنام محمودی در خاطر من جا مانده؛ آنجا که بخشی از سالن(زنان) نام بهنام را صدا می زدند و بخش دیگر (مردان) محمودی را کنار بخش اول قرار می دادند. 

در بازی ایران مقابل عراق هر توپی که برای ایران با امتیاز همراه می شد صدای زنان حاضر در سالن بیش از صدای مردان به گوش می رسید  و تاسف عدم استفاده از این پتانسیل عظیم در مسابقات را بیشتر نمایان می کرد. 

زنان نیمی  از جمعیت کشور را در اختیار دارند و این پتانسیل نهفته در سطح جامعه می تواند به کمک ورزش بیاید، می تواند نشاط جامعه را بالا ببرد، می تواند در هر بازی ملی یا غیر ملی سالن ها و استادیوم ها را پر از تماشاگر کند. حضور تماشاگر شور مسابقات را بالا می برد و ما نیمی از ظرفیت تماشاگر خود را از دست می دهیم و این یعنی عدم استفاده صحیح از منابع موجود.

بازی ایران و عراق شاید یک پایان برای شروعی دوباره بود. دیدیم در بازی دیروز هیچ اتفاقی نیفتاد هیچ زنی منقلب نشد!! و هیچ ناهنجاری ای رخ نداد. حتی بهتر از همیشه، با حفظ هنجارهای بیشتر اجتماعی و صد البته پر سر و صدا تر از همیشه مسابقه برگزار شد.

مسابقه ایران و عراق شاید گوش ما را دوباره به صدای تماشاگران زن گره زد و یاد خاطرات دهه 80 را در ما زنده کرد و این امید را در دل ما نهاد تا دوباره با حضور زنان در مسابقات شور، هیجان و تعداد تماشاگران بیشتر شده و محیط خانوادگی سالن ها و استادیوم ها تفریح سالمی را به سطح جامعه اهدا کند.

حفظ شان و کرامت زنان در کلیه امورجامعه امری بدیهی است.

بی شک حضور زنان در ورزشگاه ها نمی تواند خدشه ای بر جایگاه کرامت زن در جامعه وارد کند، اگر با رویکردی مستدل و منطقی شکل گیرد.

فراهم آوردن زمینه های اجتماعی، فرهنگی و فکری این حضور هم می تواند موجب افزایش سطح آگاهی و شعور جمعی تماشاگران در ورزشگاه ها شود و هم زمینه لازم را برای کمال  و رشد معنوی زن به عنوان نیمی از پتانسیل انسانی جامعه ایرانی فراهم آورد.

امری که با ایجاد فضای روانی لازم می تواند سلامت روحی و روانی بانوان را هم افزایش دهد وهم موجب گرایش بیشتر آنها به ورزش و در نهایت افزایش سلامت جسمانی آنان باشد.