وقتی فهرست نامزدهای بهترین های فوتبال آسیا در سال 2016 را دیدیم و هیچ نامی از کشورمان مشاهده نکردیم ، شگفت زده شدیم و هاج و واج ماندیم که مگر می شود هیچ نام و نشانی از فوتبال ایران در این لیست نباشد.

به گزارش خبرنگار ورزشی مرور نیوز، مهرداد تیموری کارشناس فوتبال، وقتی فهرست نامزدهای بهترین های فوتبال آسیا در سال 2016 را دیدیم و هیچ نامی از کشورمان مشاهده نکردیم ، شگفت زده شدیم و هاج و واج ماندیم که مگر می شود هیچ نام و نشانی از فوتبال ایران در این لیست نباشد.

واقعا جای بسی تعجب است که ایران به عنوان یک قطب بزرگ فوتبال قاره کهن حتی یک نماینده در فهرست بهترینهای آسیا نداشته باشد که قطعا این اقدام عجیب را می توان از چند جهت مورد ارزیابی قرار داد.

در وهله نخست باید اعتراف کنیم که نداشتن کرسیهای مهم در کنفدراسیون آسیا و همچنین فیفا در این وضعیت شکننده دخیل است و مادامیکه همچون گذشته در این دو نهاد بین المللی مسئولیت های اجرایی نداشته باشیم، آش و کاسه همین خواهد بود.

بی پیرایه باید اقرار نماییم اگر دارای کرسی بودیم از طریق "دیپلماسی فوتبال " می توانستیم ورود کنیم و جلوی این بی مهری را بگیریم و ناکارایی آقایان در آسیا را به چالش بکشیم .

البته رییس فدراسیون فوتبال طی نامه ای اعتراض گونه به شیخ سلیمان رییس کنفدراسیون فوتبال آسیا نسبت به این کم لطفی و اجحاف کنفدراسیون آسیا، معترض شد اما باور ما این است که نبود مدیران اکتیو در فدراسیون فوتبال که بتواند صاحب کرسی در قاره و فیفا شود، در بایکوت و بی اعتنایی به فوتبال کشورمان دخالت داشته است.

اتفاقا فوتبال ما در سال 2016 دستاورد های خوبی داشت که کسب مقام سومی فوتسال در جام جهانی کلمبیا، مقام نایب قهرمانی توسط تیم ملی نوجوانان در آسیا و صعود به جام جهانی هند، مقام سومی تیم ملی جوانان در عرصه قاره و صعود به جام جهانی، مقام نایب قهرمانی تیم ملی ساحلی در مسابقات بین قاره ای در امارات از آن جمله است .

ضمن اینکه درخشش سردار آزمون و علیرضا جهانبخش در اروپا نیز می توانست جایی برای این دو در فهرست بهترینهای آسیا باشد که در میان بهت همگان، هیچ نامی از فوتبال ما در لیست بهترینهای قاره دیده نمی شود.

اینکه مهدی تاج با ارسال این نامه ، به مرد اول فوتبال آسیا معترض شده و حضور در مراسم بهترینهای آسیا را به نشانه اعترا ض بایکوت کرده ، جای تقدیر و ستایش دارد اما کاش به موازات اینگونه اقدامات ، تلاش می کردیم مدیرانی قوی را در فدراسیون و در کنار ایشان می گماردیم تا بتوانند کشورمان را صاحب کرسی کند.

اما از اینها گذشته باید ضعفمان در دیپلماسی را بپذیریم و اقرار کنیم که نبود چنین فاکتوری باعث شده تا امروز گردنمان ازمو هم نازکتر شود و  روی لبه تیغ حرکت کنیم .

امید می رود که این تلنگر ما را از خواب غفلت بیدار کند تا بتوانیم در عرصه دیپلماسی فوتبال ، حقمان را بگیریم و اجازه ندهیم که بیش از اینها شخصیت فوتبالمان دچار خدشه شود.