اوباما خداحافظی کرد

به گزارش خبرنگار سرویس بین الملل مرور نیوز، باراک اوباما که گر چه به همان اندازه پرشور و با هیجان بود، اما با نطق پیروزی وی یک تفاوت عمده داشت و آن اینکه زنگ خطری بود درباره آنچه که مردم آمریکا با ورود دونالد ترامپ رئیس جمهوری منتخب به کاخ سفید باید خود را برای رویارویی با آن آماده کنند.

در حالی که نطق های خداحافظی روسای جمهور آمریکا دست کم در دهه های اخیر معمولا بصورت بیانیه هایی نسبتا کوتاه و از درون یکی از تالارهای کاخ سفید ایراد می شد، این سخنرانی بیشتر به بیعتی دوباره با مردمی می مانست که برای وداع با او گرد آمده بودند و پیام هشداری بود درمورد خطراتی که آینده آنها را تهدید می کند.

به عبارت دیگر آنچه در این سخنرانی تقریبا یک ساعته بوضوح محسوس بود، بدون اشاره مستقیم تاکید بر تفاوت آشکار میان دیدگاه ها و سیاست های اوباما با آنچه بود که رئیس جمهوری آینده آمریکا وعده به اجرا در آوردنش را داده است.

اوباما درحالی که در این سخنرانی بظاهر قصد تشریح میراث هشت سال حضور خود را در کاخ سفید داشت و در این رهگذر به نمونه هایی نظیر عادی سازی روابط با کوبا، عقد توافق هسته ای با ایران و به تصویب رساندن نظام بیمه های درمانی برای مردم کشورش اشاره کرد، عملا کوشید تا زمینه ای برای مقایسه آرمان های اصلی دمکراسی آمریکایی، که او خود را حامی آنها می داند، با سیاست هایی که این آرمان ها را به مخاطره می افکند، به وجود آورد.

رئیس جمهوری آمریکا بطور خلاصه به مردم کشورش گفت، در طول هشت سال زمامداریش کوشیده است با از میان برداشتن شکنجه، بستن زندان گوانتانامو، مقابله با بی عدالتی های اقتصادی و تبعیض و بی عدالتی در مورد مسلمانان، به تحقق آرمان هایی کمک کند که ارکان دموکراسی کشورش را می سازند و در عین حال به آنها هشدار داد که جانشین او با سیاست هایی چون جلوگیری از ورود مهاجران و مسلمانان، گسترش تبعیض های قومی و نژادی و سیاست های جانب دارانه اقتصادی از طبقه مرفه جامعه، همه این آرمان ها و ارکان دمکراسی آمریکایی را به مخاطره خواهد انداخت و از آنان خواست تا برای حفظ دمکراسی کشورشان، حضور و هشیاری خود را در صحنه ها همواره حفظ کنند.

اوباما که هشت سال پیش شعار «بله ما می توانیم» را ترجیع بند بخش های مختلف سخنرانی پیروزی خود کرده بود، در پایان این سخنرانی بار دیگر بر این شعار تاکید کرد که «بله ما می توانیم» و در نهایت زمان فعل این جمله معروف را به گذشته تغییر داد و گفت که «بله ما توانستیم».

اما اینکه آیا نخستین رئیس جمهوری رنگین پوست آمریکا، که بنیادش بر تبعیض بین مهاجران سفیدپوست انگلوساکسون و پروتستان با دیگران از جمله سرخ پوستان ساکنان نخستین قاره آمریکا و نیز برده داری بنا شد، حقیقتا در هشت سال «توانسته باشد» یا نه، سوالی است که تاریخ بزودی به آن پاسخ خواهد داد.